Ze bestaan.... Schattige Olifantjes

Op naar Sandakan…
De “bushalte” vlak buiten het park was alleen heuveltje af. Daar komen alle bussen langs die je kunt pakken om naar andere grote plaatsen te reizen, zo ook de bus naar Sandakan.
De eerste bus waar Sandakan op vermeld stond (door middel van een A4-tje in de voorruit) zwaaide naar ons toen we hem aan wilden houden en reed vervolgens gewoon voorbij. Gelukkig kwam niet lang daarna nog een bus naar Sandakan die gelukkig wel stopte. Koffers onderin en wij ergens achterin bij de andere 4 blanken die ook richting Sandakan reisden. De rest van de bus zat vol Maleisiërs. Er was airco in de bus en er werd een film gedraaid op een klein TV-tje voorin de bus. Dat was dus een beetje beelden kijken, want echt volgen vanuit achterin lukte niet. Een jongen vlakbij hing de hele reis boven een zakje, en de wc (waar we eigenlijk pal tegenaan zaten) stonk… Evengoed een goede reis gehad.
We moesten uitstappen bij een rotonde zo’n 3 kwartier nog voor Sandakan. Vanaf daar zouden we onze accommodatie bellen en die zouden ons ophalen. Zo gezegd zo egdaan, en binnen 10 minuten (waarin veel taxibusjes je willen vervoeren en auto’s naar je toeteren) was daar de persoon die ons daar de accommodatie zou brengen. Op een klein weggetje er naar toe werd met 140 km per uur geraced (terwijl de maximale toegestane snelheid op Borneo 90 km is) totdat we bij de oprit van het terrein kwamen richting Paganakan Dii, onze bestemming.
Daar aangekomen werden we naar onze chalet gebracht. De huisjes zijn allemaal van hout gebouwd. De aan 3 kanten kan een schuifdeur open worden gedaan, overal zitten kieren boven deze deuren, dus gecko’s en andere beestjes konden zo naar binnen. Zo hadden we wat huisgecko’s die ons ’s nachts kwamen uitlachen omdat ze ook ’s nachts de airco (die het overigens niet haalde om de kamer af te koelen omdat overal gewoon de warmte naar binnen kon) aan lieten staan. We sliepen goed en het eten dat we hier ’s avonds konden bestellen was echt super lekker. De kokkin hier is een oudere mevrouw die erg goed kan koken dus. ’s Avonds hoorden we de kikkers in de poelen op het terrein roepen. Natuurlijk konden we het niet laten om hiernaar op zoek te gaan. We vonden weer een nieuwe soort, maar we waren nier erg enthousiast, want deze lijkt erg op onze groene kikker, dus niet zo’n exotisch beest.
Ook vond Jelger een vreemde worm op een bananenboom blad (die nog aan de boom hing). Even voelen hoe dat voelt….. plakkerig.. net lijm. Na te hebben nagevraagd later bleek dit een flat-headed worm te zijn, ofwel vrij vertaald een plathoofd worm.
Maaike werd ook nog gestoken/gebeten in haar arm.. Het beestje liet nog iets zwarts achter in haar arm, dit heeft ze er toen uitgehaald.

Na twee dagen zouden we naar een lodge gaan die de eigenaar van Paganakan dii voor ons had geboekt. Althans, zou hebben geboekt. Hier zouden we dan rivier cruises gaan maken en walks om wat wildlife te spotten. Naar naar verschillende locaties te hebben rondgebeld (de vrouw van paganakan dii die aanwezig was) bleek nergens een plek voor ons geboekt te zijn.
Gelukkig waren we die dag toch met de bus naar Sandakan gereden. Dit is een hele ervaring op zich, want het is een lange rit en overal langs de weg staan mensen te wachten die opgepikt willen worden, het maakt niet uit of je dus bij een bushalte staat of gewoon langs de weg. Ook gaat de bus gewoon met passagiers en al tanken.
Maar goed, in Sandakan hadden we dus een tour-boekings winkeltje bezocht om wat ideetjes op te doen voor onze laatste paar dagen op Borneo, aangezien we nog niks gepland hadden voor deze dagen. Zo vertelden ze over een homestay (bij iemand thuis dus) die ook cruises maakt op de rivier. De vrouw die de homestay runt is een ervaren gids op tours en is al 14 jaar tour-guide. Uiteindelijk is ze voor zichzelf begonnen en heeft 2 tot 6 gasten in huis.
Dit leek ons erg leuk omdat het allemaal veel persoonlijker zou zijn dan een lodge waar wel 70 mensen rondgeleid moesten worden.
Doordat onze lodge toch niet geboekt was hebben we besloten dat we dan wel bij de homestay wilden verblijven. Gelukkig was hier nog plek, en meteen de volgende dag werden we opgehaald door de vrouw (Maria) zelf, die ons naar Sukau bracht.
Daar gekomen kregen we meteen lunch. Dit was erg lekker. De broer en neef van Maria koken de lunch en het diner. We krijgen dan altijd een groente gerechtje, een soort curry (kip) gerechtje en dan nog iets erbij. Hierbij krijgen we noodles of rijst op verschillende manieren klaargemaakt. Deze 2 jongens zijn echt meester koks. Het eten is erg lekker en dus ook nog gezond want ons portie groente krijgen we wel binnen hier. Ook krijgen we zowel bij ontbijt/lunch als diner iets van fruit. De toertjes zijn erg geslaagd, Maria vertelt bijveel dieren meestal leuke weetjes en weet bijna alles meteen te benoemen. Daarna laat ze ze zien in een determinatiegids. De mensen die meegaan als leiding spotten echt superveel, hierdoor hebben we al een hoop gezien. Zoals: Aziatische olifanten, Orang Oetans, 2 soorten makaken, langour apen, neusapen, water varanen, pitviper (slang), mangroveslang, banded palm civet (soort katachtig beest), dwerg eekhoorn (zo groot als een muisje), veel soorten kikkers/padden en vogels en ik vergeet vast nog veel meer.
De olifanten waren wel erg grappig om te zien, want we kennen natuurlijk de Afrikaanse olifant. Deze olifantjes zijn veel kleiner en ronder.. Het zijn eigenlijk erg schattige beesten om te zien. Dat kan je van de Afrikaanse olifanten niet zeggen, die zijn lomp en humeurig. Deze olifanten waren de hele zijn aan het spelen. Het zag er erg komisch uit. Vooral 1 jonge mannetjes olifant die telkens een andere uitdaagde. Hierbij ging bij steeds liggen en rollen en door zijn knieën. Het zag er erg komisch uit. Hier heeft Jelger zelfs een filmpje van gemaakt. Wie benieuwd is kan natuurlijk een keertje foto´s en filmpjes komen kijken.

Na een dag hier te zijn begon de arm van Maaike pijn te doen en op de plek van de ´beet` is een ontstoken bult ontstaan die pijn doet en rood is. Bij de kliniek was geen dokter, maar ze gaven wel zalf, antibiotica, paracetamol en vitamine C tabletten mee. Hopelijk wordt het nu weer snel beter.

We blijven hier nu 6 dagen, na 4 dagen verlengen we nog met 2 dagen.
Het volgende verslag zal waarschijnlijk ergens in Semporna worden waar we hoogstwaarschijnlijk hierna heen zullen gaan.

Zoals elke keer staan er slechts 10 foto’s op deze pagina. Voor oudere foto’s en meer foto’s verwijzen we jullie door naar onze photobucket website:
http://photobucket.com/jelgerenmaaike
(hier worden de foto's ook veel scherper afgebeeld dan op deze site, want de formaten van de foto's worden op deze site waardeloos aangepast)